شعر و زبان: نگاهی به دنیای ادبیات فارسی
شعر و زبان: نگاهی به دنیای ادبیات فارسی
Blog Article
شاعرانِ ایرانی از قدیم سالیان متعدد ، با زبانی زبانزد و هنرمندانه، چشم‌انداز| جنگ و نفس|عشق را گفتی . زیر این ساحت ادبی، {ما|می‌توانیم به تفکر|
- آثارسرایش .
- {بابا] {توجه|رستگاری| به ).
.
با حافظ تا معاصر: سیر تحول شعر فارسی
شعر فارسی، از دوران قدیم تا به امروز، شاهد تحولات و دگرگونی هایی قابل توجه بوده است. از حافظ شیرازی با سبک اشعارش تا معاصرین، هر دوره ویژگی های خاص more info خود را در شعر فارسی به نمایش گذاشته است. دوران سابقه دار با رسم مضامین عاطفی و دینی موجود بود. در دوران جدید شاهد پراکندگی مضامین، سبک تازه و تحلیل ها نقدی بر موضوعات اجتماعی هستیم.
غزل: شکل‌گیری، ویژگی‌ها و شاعران نامدار غزل
غزل یک فرم شعری زیبا و پرشور است که ریشه در سنت شعر فارسی دارد. این فرم از سادگی در بیان احساسات و دلدادگی برخوردار است. غزل به طور کلی دسته‌های چهارخطی|متن منظوم با قافیه AABB دارد و از 韻بافی در هر خط استفاده می‌کند.
ویژگی‌های غزل شامل عاشقانه بودن|آرایه‌های ادبی| روانی و لطافت و باثبات بودن بودن مضمون است.
- سعدی
- نیما یوشیج
- سنائی غزنوی
سعدی و مولوی: دو گوهر عرفانی در شعر فارسی
سعدی بسان مولوی, دو نام مشهور در تاریخ شعر فارسی باشند. هر یک|هر دو به روش خود عرفان را به نشان گذاشته اند. سعدی با اشعار آرام و حکمتش, دلها را به سیر خود می‌کشاند. مولوی با زبان شعر عرفانی و رمزی, دریای عمق را پیش نزدیکان نمایان کرده است.
مثنوی مولوی: بحر مکتب عرفان
مثنوی مولوی اى عرفای بزرگ، دریای عارفانه اندیشه است. این اثر شکوهمند، به دلایلی بسیاری مورد توجه افراد اهل فن و عاشقان عرفان قرار گرفته است. از طریق مثنوی مولوی، می توان به یالوف حقیقت دریافت.
- مولانا/مولوی|مولانا|مولاना
- مثنوی
- روحی
- منطق
Ferdowsi and the Epic of Shahnameh: An Elegy for Iranian History
فردوسی، آن بزرگ شاعر و سلف ادبیات ایران، با شاهنامه اش، نه تنها ماجرای پرحاصل از تاریخ ایران را به نگار تحریر درآورد، بلکه منشأ فرهنگ و هویت ایرانی را نیز انعکاس داد. شاهنامه، دلاوری بر تاریخ ایران است که تاریخ شگفت‌انگیز از زندگی و خلق ایرانی را در طول سنین ها به تصویر می‌کشد.
- از دلایل قابل‌اعتماد شاهنامه این است که همچنان داستان‌های آن ماندگار و حماسی باقی مانده‌اند.
- فرهنگ ایرانی، همانی است که فردوسی آن را به ما هدیه داد.